Program 500+

Okres zasiłkowy 2019/2021 obowiązuje od dnia 1 lipca 2019 r.

Od dnia 1 lipca 2019 r. świadczenia wychowawcze przysługiwać będą na każde dziecko do ukończenie 18 roku życia bez kryterium dochodowego. Świadczenia przyznane będą na okres zasiłkowy 2019/2021 tj. od dnia 1 lipca 2019 r. do dnia 31 maja 2021 r. tj. prawo do świadczeń ustalone będzie od dnia 1 lipca 2019 r. do 31 maja 2021 r.

Od 1 lipca 2019 r. wnioski o świadczenia w formie elektronicznej można składać za pośrednictwem: bankowości elektronicznej, PUE ZUS, strony www.empatia. mpips.gov.pl oraz e-PUAP.

Od dnia 1 sierpnia 2019 r. wnioski mozna składać w formie tradycyjnej. 

UWAGA !!!! wnioski złóżone w terminie od dnia 1 lipca 2019 r. do dnia 30 września 2019 r. wypłacane będą z wyrównaniem od dnia 1 lipca 2019 r. Jeżeli wniosek złożony zostanie po dniu 30 września 2019 r. prawo do świadczeń przysługiwać będzie od miesiąca złożenia kompletnego wniosku. 

W przypadku złożenia kompletnego wniosku do dnia 31 sierpnia 2019 r., ustalenie prawa do świadczeń oraz wypłata przysługujących świadczeń następuje do dnia 31 października 2019 r.

W przypadku złożenia kompletnego wniosku od dnia 1 września 2019 r. do dnia 30 września 2019 r. ustalenie prawa do świadczeń oraz wypłata przysługujących świadczeń następuje do dnia 30 listopada 2019 r. 

W przypadku złożenia kompletnego wniosku od dnia 1 października 2019 r. do dnia 31 października 2019 r. ustalenie prawa do świadczeń oraz wypłata przysługujących świadczeń następuje do dnia 31 grudnia 2019 r. 

W przypadku złożenia kompletnego wniosku od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 listopada 2019 r. ustalenie prawa do świadczeń oraz wypłata przysługujących świadczeń następuje do dnia 31 stycznia 2020 r.  
Wnioski złożone w terminie od dnia 1 grudnia 2019 r. do dnia 31 stycznia 2020 r. muszą być rozpatrzone a wypłata musi nastąpić do dnia 29 lutego 2020 r.

Okres zasiłkowy 2018/2019 obowiązuje do dnia 30 czerwca 2019 r.

Prawo do świadczenia wychowawczego przysługuje:

1. obywatelomom polskim;
2. cudzoziemcom:

- do których stosuje się przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego,
- jeżeli wynika to z wiążących Rzeczpospolitą Polską dwustronnych umów międzynarodowych o zabezpieczeniu społecznym,
- przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznościami, o których mowa w art. 127 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650, z późn. zm. 2), jeżeli zamieszkują z członkami rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
- posiadającym kartę pobytu z adnotacją „dostęp do rynku pracy”, jeżeli zamieszkują z członkami rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem obywateli państw trzecich, którzy uzyskali zezwolenie na pracę na terytorium państwa członkowskiego na okres nieprzekraczający sześciu miesięcy, obywateli państw trzecich przyjętych w celu podjęcia studiów oraz obywateli państw trzecich, którzy mają prawo do wykonywania pracy na podstawie wizy.

Prawo do świadczenia wychowawczego przysługuje cudzoziemcom, jeżeli zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres, w jakim mają otrzymywać świadczenie wychowawcze, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.

Świadczenie wychowawcze przysługuje:
1. matce,
2. ojcu,
3. opiekunowi faktycznemu dziecka albo
4. opiekunowi prawnemu dziecka.

Świadczenie wychowawcze przysługuje do dnia ukończenia przez dziecko 18. roku życia.

W przypadku urodzenia dziecka, ukończenia przez dziecko 18. roku życia lub w przypadku gdy dziecko, zgodnie z orzeczeniem sądu, jest pod opieką naprzemienną obydwojga rodziców rozwiedzionych, żyjących w separacji lub żyjących w rozłączeniu, kwotę świadczenia wychowawczego przysługującą za niepełny miesiąc ustala się, dzieląc kwotę tego świadczenia przez liczbę wszystkich dni kalendarzowych w tym miesiącu, a otrzymaną kwotę mnoży się przez liczbę dni kalendarzowych, za które to świadczenie przysługuje. Kwotę świadczenia wychowawczego przysługującą za niepełny miesiąc zaokrągla się do 10 groszy w górę.

Świadczenie wychowawcze przysługuje w wysokości 500,00 zł miesięcznie na drugie i kolejne dziecko w rodzinie.

Świadczenie wychowawcze przysługuje na pierwsze dziecko jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 800,00 zł. Jeżeli członkiem rodziny jest dziecko niepełnosprawne, świadczenie wychowawcze na pierwsze dziecko przysługuje jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 1 200,00 zł.

Pierwsze dziecko oznacza jedyne lub najstarsze dziecko w rodzinie w wieku do ukończenia 18 roku życia; w przypadku dzieci urodzonych tego samego dnia, miesiąca i roku, będących najstarszymi dziećmi w rodzinie w wieku do ukończenia 18. roku życia (czyli w przypadku wieloraczków) pierwsze dziecko oznacza jedno z tych dzieci wskazane przez osobę ubiegającą się.

Niepełnosprawne dziecko oznacza dziecko legitymujące się orzeczeniem o niepełnosprawności określonym w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych albo orzeczeniem o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności.

Do członków rodziny zalicza się odpowiednio:
- małżonków,
- rodziców dzieci,
- opiekuna faktycznego dziecka (opiekun faktyczny dziecka to osoba faktycznie opiekującą się dzieckiem, jeżeli wystąpiła z wnioskiem do sądu opiekuńczego o przysposobienie dziecka),
- oraz zamieszkujące wspólnie z tymi osobami, pozostające na ich utrzymaniu dzieci w wieku do ukończenia 25 roku życia,
- a także dzieci, które ukończyły 25. rok życia, legitymujące się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, jeżeli w związku z tą niepełnosprawnością przysługuje świadczenie pielęgnacyjne lub specjalny zasiłek opiekuńczy albo zasiłek dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (Dz. U. z 2016 r. poz. 162).

Do członków rodziny nie zalicza się:
- dziecka pozostającego pod opieką opiekuna prawnego,
- dziecka pozostającego w związku małżeńskim,
- a także pełnoletniego dziecka posiadającego własne dziecko. W przypadku gdy dziecko, zgodnie z orzeczeniem sądu, jest pod opieką naprzemienną obydwojga rodziców rozwiedzionych, żyjących w separacji lub żyjących w rozłączeniu, dziecko zalicza się jednocześnie do członków rodzin obydwojga rodziców.
Osoba samotnie wychowująca dziecko (oznacza to pannę, kawalera, wdowę, wdowca, osobę pozostającą w separacji orzeczonej prawomocnym wyrokiem sądu, osobę rozwiedzioną, chyba że wychowuje wspólnie co najmniej jedno dziecko z jego rodzicem) nie wpisuje do składu rodziny drugiego z rodziców dziecka.

Świadczenie wychowawcze nie przysługuje, jeżeli:
- dziecko pozostaje w związku małżeńskim,
- dziecko zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie albo w pieczy zastępczej,
- pełnoletnie dziecko ma ustalone prawo do świadczenia wychowawczego na własne dziecko,
- członkowi rodziny przysługuje za granicą na dziecko świadczenie o podobnym charakterze do świadczenia wychowawczego, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej. Świadczenie wychowawcze na dane dziecko nie przysługuje, jeżeli osobie samotnie wychowującej dziecko nie zostało ustalone, na rzecz tego dziecka od jego rodzica, świadczenie alimentacyjne na podstawie tytułu wykonawczego pochodzącego lub zatwierdzonego przez sąd, chyba że:
- drugie z rodziców dziecka nie żyje;
- ojciec dziecka jest nieznany;
- powództwo o ustalenie świadczenia alimentacyjnego od drugiego z rodziców zostało oddalone;
- sąd zobowiązał jedno z rodziców do ponoszenia całkowitych kosztów utrzymania dziecka i nie zobowiązał drugiego z rodziców do świadczenia alimentacyjnego na rzecz tego dziecka;
- dziecko, zgodnie z orzeczeniem sądu, jest pod opieką naprzemienną obojga rodziców sprawowaną w porównywalnych i powtarzających się okresach.


Na jaki czas będzie przysługiwało prawo do świadczenia?
Prawo do świadczenia jest ustalane na okres roku – od 01 października danego roku do 30 września kolejnego roku. Wnioski w sprawie ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego na kolejny okres są przyjmowane od dnia 01 sierpnia danego roku, a w przypadku wniosków składanych drogą elektroniczną – od dnia 01 lipca danego roku.


W przypadku gdy osoba, marnotrawi wypłacane jej świadczenie wychowawcze lub wydatkuje je niezgodnie z celem, organ właściwy przekazuje należne osobie świadczenie wychowawcze w całości lub w części w formie rzeczowej lub w formie opłacania usług.